Przy leśnej drodze
siedzisz wpatrzona
w jej koniec ginący
w sepii i zieleni
Trawa ugnieciona
stopami podniosła się
zakryła jego ślady
ukryła je jak skarb
Jednak siedzisz
wpatrzona w ścianę
drzew i krzewów
żeby nie przegapić
Dnia ani godziny
niepewna i nieświadoma
kiedy od strony lasu
tą samą drogą powróci
obraz-Lidia Wylangowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz