Drzewo życia

Życie jest jak drzewo
przyrasta na nas
słojami mijających dni
warstwami szczęść
nieszczęść i trwania

Pamięć wydarzeń
rysuje kolejne linie
węższe lub szersze
w zależności od tego
jak były intensywne

Nikt ich nie widzi
czasem tylko komuś
może się wydawać
że pozna nasze życie
mierząc średnicę pnia

obraz-Lidia Wylangowska

Senne szepty...

Morfeusz pochyla się
nad moją głową
wciśniętą w poduszkę

Czuję jego oddech
na obolałym karku
szepcze coś do mnie

Może podpowiada mi
senne marzenie
do wyśnienia tej nocy

Powinienem go słuchać
tak rzadko marzę
może dziś się uda

obraz-Lidia Wylangowska

Post scriptum...

Czasem wydaje się
że wszystko zostało
już zrobione i przeżyte

Słowa przebrzmiały
muzyka przestała grać
nogi już nie zatańczą

Siedzisz jeszcze
tylko przy stoliku
zanim odejdziesz

Nieświadoma wciąż
że do napisania zostało
ci jeszcze post scriptum


obraz-Lidia Wylangowska

Libertango...

Wciąż tańczymy
nie zwracając uwagi
na muzykę lub jej brak

Nasze tango
czy gra nam orkiestra
czy tylko blaszany bębenek

Przeplatamy się
w ostrych pociągnięciach
albo zwolnionych przejściach

Tworząc coś
czego nikt już nie powtórzy
nie da się drugi raz zatańczyć


obraz-Lidia Wylangowska

Symetria...

Dwoje oczu i uszu
dwie ręce i dwie nogi
radość i smutek
cierpienie i ekstaza
symetria i równowaga

Nie mogę niczego wziąć
nic nie dając w zamian
kiedy ruszam w drogę
zawsze coś zabieram
i zostawiam po sobie

Kim więc jestem teraz
sumą odbić w kolejnych
mijanych w drodze oknach
a może jestem światem
jego sumą i częścią


obraz-Lidia Wylangowska