Więcej, więcej, wciąż więcej
wiecznie głodny i szukający
rzucasz się w życie
którego smak już czujesz
Idziesz przez nie brocząc
resztkami dzieciństwa
zapatrzony w jego piękno
wciąż jeszcze nieświadomy
Siły i mocy jaką masz
tworzenia go pięknym
albo niszczenia wszystkiego
co spotykasz i mijasz obok
A może to świat woli niszczyć to, co w ludziach jest najpiękniejsze?
OdpowiedzUsuńZbyt niewiele zostaje w nas tego piękna, choć mimo wszystko chcemy nim obdarować innych....